Akciğer nakli gerçekleştirilen bir hastanın bünyesinin, yeni akciğeri reddettiğini herhangi bir dış belirti bulunmaksızın tespit edebilen bir kan testi geliştirildi.

Çalışmanın bulguları, The Lancet'in bir yayını olan EBioMedicine'de yayınlandı.

NHLBI Kardiyovasküler Bölümü Organ Nakli Genomik Laboratuvarı'nın öncü araştırmacısı Dr. Hannah Valantine: “Test, akciğer nakillerinde uzun süredir devam eden bir probleme çözüm getiriyor: gizli reddedilme. Özellikle donör organ eksikliği sıkıntısına karşın hayat kurtarma potansiyeli yüksek olduğu için bu yöntemle ilgili heyecanlıyız.” diyerek bu yeni kan testinin önemini vurguladı.

Doktor Valentine’ın açıklamasına göre test, DNA dizilimine dayanıyor. Doktorların nakli reddetme riski yüksek olan kişilere özel tedaviler sunmalarını sağlayacağından, kişiselleştirilmiş tıp için iyi bir örnek teşkil ediyor.

Akciğer nakli alıcıları, herhangi bir şekilde solid organ nakli yapılan hastalar arasında en az hayatta kalma oranına sahipler. Nakil yapılanların yaklaşık yarısı beş yıl sonra hayatını kaybediyor. Çünkü akciğer nakli alıcıları, vücudun bağışıklık sisteminin nakledilen organa saldırması sonucu meydana gelen kronik red insidansı ile karşı karşıyalar. Reddetme bulgularını saptamak için kullanılan biyopsi gibi araçlar, bir miktar akciğer dokusunun çıkarılmasını gerektiriyor veya reddetmenin ciddiyetini ayırt etmek için yeterince hassas değiller. Bu yeni test, varolan zorlukların üstesinden gelebilecek gibi görünüyor.

“Verici türevli hücre içermeyen DNA testi” adı verilen deneysel test, nakil alıcısının kolundan birkaç damla kan alınmasıyla başlıyor. Özel bir makine grubu daha sonra kan numunesindeki DNA parçalarını sıralıyor ve bilgisayar analiziyle parçaların alıcıdan mı yoksa donörden mi olduğunu ve her bir tipten ne kadar mevcut olduğunu belirliyor.

Normal donör hücrelerine kıyasla, yaralı veya ölü donör hücreleri daha çok DNA parçası salgıladığından, yüksek miktarlarda donör DNA’sı alıcıda transplant reddi riskinin daha yüksek olduğunu gösteriyor.

Çalışmada 106 akciğer nakli alıcısı incelendi. Transplantasyondan sonraki ilk üç ayda alınan kan örnekleri test işleminden geçirildi. Sonuçlara göre, transplantasyonun ilk üç ayında donör türevli DNA parçaları daha yüksek seviyede olanların, daha sonra transplant organ yetmezliği geliştirme veya çalışma takip süresi boyunca düşük donör türevli DNA'lı olanlara kıyasla ölüm olasılıklarının altı kat daha fazla olduğu görüldü. Bir başka önemli nokta ise, yüksek riskli deneklerin yarısından fazlasının bu dönemde dışarıdan görülebilen klinik komplikasyon belirtileri göstermemiş olmalarıdır.

Kaynak: www.medica-tradefair.com