Washington Üniversitesi'ndeki araştırmacılar, omurilik yaralanması hastalarının el ve kol fonksiyonlarında dikkate değer gelişmelerle sonuçlanan minimal invaziv bir elektriksel stimülasyon tekniğini denediler. Bu yaklaşım, elektrik titreşimi vermek için hastaların boynun arkasına yara bandı benzeri yamalar yapıştırıp sinirleri uyarmaya yardımcı olmayı içeriyor.

Omurilik yaralanmaları, tipik olarak, günlük aktiviteleri gerçekleştirirken hastaların bağımsız hareket etmesinin önünde ciddi bir engel. Bu tür hastaların çoğu, sınırlı el ve kol kontrolüne sahip, bu da önemli bir destek olmadan yaşamayı zorlaştırıyor. Fizik tedavi, bu konuda yardımcı fakat bazen el işlevinde önemli kazanımlar sağlamak için yetersiz kalabiliyor.

Çalışmaya katılan araştırmacı Fatma İnanıcı, “Yemek yemek, diş fırçalamak, gömlek iliklemek gibi günlük hareketler için elimizi kullanıyoruz. Omurilik yaralanması sonrasında hastalarda, tedavinin mutlak birinci önceliği olarak el işlevinin geri kazanılması gerekiyor. Bu, ihtiyaç duydukları her şeyden 5-6 kat daha önemli.” diye belirtti.

Bazı araştırmalar, implante edilmiş elektrik stimülatörlerinin omurga hasarı olan hastaların bir miktar işlev kazanmasına yardımcı olabileceğini gösteriyor, ancak bu yaklaşım invazivdir. Bu son çalışma ise, yara bandı benzeri yamaların boynun arkasındaki deri üzerindeki yaralı bölgenin etrafına yerleştirildiği ve ardından elektriksel uyarımın deri yoluyla gerçekleştiği minimal invaziv bir yaklaşım seçti.

Çalışma, omurilik yaralanması hastalarından elektrik stimülasyonlu ve elektrik stimülasyonsuz fiziksel görevleri yerine getirmelerini istedi. İnanıcı, “Çalışmamızın başında, ilk uyarım seansında bu kadar hızlı bir yanıt beklemiyordum. Bir rehabilitasyon doktoru olarak, benim deneyimim, insanların ne kadar iyileşeceğinin her zaman bir sınırı olduğuydu. Ama şimdi bu değişmiş görünüyor. Bu sonuçları görmek çok faydalı oldu.” diyerek sonuçların hızından bahsetti.

Birkaç aylık eğitim ve elektriksel stimülasyondan sonra, hastalardan çoğu, yıllardır ilk kez bir müzik aleti çalabildi, el ve kol kontrolünde dikkate değer gelişmeler gösterdi. Araştırmacılar hastaları 6 ay sonra kontrol ettiklerinde bu gelişmelerin kalıcı etkilerini gördü ve bu da tekniğin uzun vadeli iyileşmelere vesile olabileceğini düşündürdü.

Kaynak: https://www.medgadget.com/