Penn State'de işbirlikçilerle çalışan araştırmacılar, kan dolaşımındaki kemoterapötikleri 'temizleyen' ve hedef dışı etkilerin azaltılmasına yardımcı olan bir nanomateryal geliştirdiler. Teknoloji, bir kemoterapötik maddenin tam olarak bir tümör bölgesine verilebildiği durumlarda kullanılmak üzere tasarlandı.

Kemoterapi, vücutta hedef dışı toksisitenin neden olduğu ciddi yan etkilerin kapsamlı bir listesi ile tedavi gören hastalar için inanılmaz derecede zor olabiliyor. Araştırmacılar, sistemik dolaşıma ulaşan serbest ilaç miktarını azaltmayı ve bir tümör bölgesinde etkinliği en üst düzeye çıkarmayı amaçlayan bir dizi nanoparçacık ve biyomateryal taşıyıcı geliştirerek kemoterapi dağıtımını iyileştirme sürecindeler.

Böyle gelişmiş bir yaklaşım, bir kateter kullanarak doğrudan tümör bölgesine kemoterapi verilmesini içeriyor. Şimdiye kadar bu, ilacın doğrudan organa kan taşıyan bir kan damarına salınabileceği karaciğer gibi belirli organlardaki tümörler için en uygun olanı. Bununla birlikte, ilaç hedef bölgenin yakınında salınırken, çoğu hala sistemik dolaşıma kaçar ve yan etkilere neden olur.

“Temizleme” teknolojisinin rol oynayabileceği yer de burası. Bu yaklaşım, dolaşımdaki serbest ilacı bağlamayı ve büyük ölçüde zararsız hale getirmeyi amaçlıyor. Ancak, bunu başarmak için mevcut yöntemler henüz yetersiz.

En son çalışmada yer alan bir araştırmacılardan Amir Sheikhi, “Lokalize kemoterapi sırasında ve sonrasında kanser ilaçlarının hedef dışı etkilerini azaltmak için sistemik dolaşımını ortadan kaldırmak gerekli. İstenmeyen ilaçları - öncelikle kemoterapi ilacı doksorubisin (DOX) - kandan çıkarmak için mevcut ve önerilen platformlar, aşırı derecede etkisizdir ve hasarı önlemek için ilacın yeterince uzaklaştırılmasında başarısız olur. DNA tabanlı malzemeler gibi diğer platformlardan %3,200'den daha yüksek bir kapasitede DOX'u yakalayan oldukça verimli bir yaklaşım geliştirdik.” dedi.

Bu yeni teknoloji, bitki hücre duvarlarının önemli bir bileşeni olan selülozdan oluşuyor. Araştırmacılar, tüylü kristalleri oluşturmak için yumuşak ağaç hamurundan elde edilen selülozu kimyasal olarak işleme tabi tuttular ve ona negatif bir yük verdiler, bu da kanda mevcut olduğunda daha kararlı olduğu ve ayrıca doksorubisin gibi pozitif yüklü ilaç moleküllerini bağlamasına izin verdiği anlamına geliyor. Şimdiye kadar araştırmacılar, 1 gram partikülün serumda yaklaşık 6 gram doksorubisini bağlayabildiğini gösterdi.

Sheikhi, “Kıllı selüloz nanokristallerinin insan serumunda pozitif yüklü ilaçlara bağlandığını ve DOX'u hemen yakaladığını ve bunu herhangi bir sitotoksisite veya hemolitik etki uygulamadan yaptıklarını bulduk. Bu etkili, toksik olmayan nanoparçacığın, fazla ilaçları yakalayan ve vücuttan psychedelics ve toksinler gibi istenmeyen molekülleri uzaklaştıran yeni nesil cihazlar için bir yapı taşı olabileceğini düşünüyoruz.” açıklamasında bulundu.

Kaynak: https://www.medgadget.com/