Psikedelik ilaçlar, tedavisi zor depresyon için terapi yöntemi olarak umut vaat ediyor. Şimdi, bilim insanlarının bunun nedeni için potansiyel bir açıklaması var: İlaçlar beyin hücrelerinin dış zarlarından kayabilir ve esas olarak hücrelerin içindeki diğer depresyon tedavilerinin yapamadığı anahtarları çevirebilir. Science dergisinde 16 Şubat'ta yayınlanan bu yeni çalışmanın bulguları, bazı durumlarda psikedelik ilaçların, konuşma terapisiyle birlikte neden geleneksel antidepresanlardan daha iyi ve daha hızlı çalıştığını açıklamaya yardımcı olabilir.

Psychedelic'ler LSD içerir; psikoaktif içecek olan ayahuasca'da bulunan N,N-Dimetiltriptamin (DMT); ve sihirli mantarlardaki aktif bileşik olan psilosibin. Tüm bu maddelerin, kimyasal haberci serotonini bağlayan serotonin 2A reseptörü adı verilen bir yapıya bağlandığı bilinmektedir. Bu reseptörler, beynin buruşuk yüzeyi olan serebral kortekste yüksek konsantrasyonlarda görülür ve hem beyin hücrelerinin dış yüzeyinde hem de hücrelerin içinde bulunabilirler.

Araştırmacılar, spesifik olarak, serebral korteks hücrelerinde, reseptörlerin, hücrelerin yüzeyinde bulunabileceğini ve proteinlerin paketlenmesinden ve taşınmasından sorumlu olan hücre içindeki sözde Golgi gövdesi etrafında kümelenebileceğini bildirdi.

Önceki araştırmalar, psikedelik ilaçların faydalı etkilerinin, beyin hücrelerini birbirleriyle yeni bağlantılar kurmaya teşvik eden serotonin 2A reseptörlerini aktive etme yeteneklerinden kaynaklanabileceğini düşündürüyor. Ancak, California Üniversitesi Psychedelics ve Neurotherapeutics Enstitüsü direktörü kıdemli yazar David Olson, The Scientist'e verdiği demeçte, serotoninin de bu reseptörleri aktive edebildiği göz önüne alındığında, psikedelik ilaçların neden geleneksel antidepresanlardan farklı çalıştığına dair bir soru işaretine vardı.

Olson'ın ekibi, laboratuvar kapları ve kemirgenler üzerinde yapılan çeşitli deneyler yoluyla, serotoninin beyin hücrelerinin dışındaki alıcılara kolayca bağlanmasına rağmen, hücrelerin yağlı dış zarlarından içerideki ek alıcılara ulaşmak için kolayca geçemediğini buldu. Su ve yağın karışmamasına benzer şekilde, serotonin de kimyasal yapıları uyuşmadığı için hücre zarlarından kolayca geçemiyor. Ancak ekip, birkaç psikedelik ilacın bu zarlardan geçebileceğini keşfetti; bunun nedeni, serotoninden çok daha az kutuplu olmaları, yani "daha yağlı" olmaları ve pozitif - negatif sonları olmamasıdır. Bir beyin hücresine girdikten sonra, psikedelik ilaçlar, serotoninin ulaşamadığı dahili serotonin 2A reseptörlerine takılıyor.

Ekip, deneylerinde, serotonini daha az polar hale getirmek için ayarlayarak, moleküllerin nöronlar arasında yeni bağlantılar kurma yeteneğini artırabileceklerini buldu. Ekibin varsayımına göre, bu muhtemelen kimyasalın hücrelerin zarlarından geçmesi ve iç serotonin reseptörlerini aktive etmesi nedeniyle gerçekleşti.

Kaynak: www.livescience.com