İngiltere’de yapılan bir araştırmada çocukların stresli ya da üzgün olduğunda ortaya çıkan yeme bozukluklarının nedeninin genetik olmadığı, ev ortamında sonradan geliştiği ortaya çıktı.

Londra Üniversitesi Akademisi bilim insanları tarafından yürütülen çalışmada duygusal yeme bozukluğunun ana nedeninin ev ortamı olduğu sonucu çıktı. Çocukların bu davranışı geliştirmesinin nedenlerinden biri, ebeveynlerin üzgün ya da stresli çocuklarını yatıştırmak için onlara en sevdikleri yiyeceği vermeleri.

İngiltere'de yeme bozuklukları üzerine çalışan hayır kuruluşu Beat, "Yeme bozuklukları çok karmaşık ruhsal hastalıklar ve hiçbir zaman tek bir nedeni olmuyor. Önceki araştırmalar bazı insanların genetik yapılarının onları yeme bozukluklarına daha açık hale getirdiğini ortaya koyuyor. Bu kişiler için stres ya da üzüntü en büyük tetikleyici olabiliyor." Diyor

Araştırmacılardan Clare Llewellyn ise, "Duygusal yeme bozukluğu, gıda ile kurulan sağlıksız ilişkiye işaret ediyor. İnsanlar duygularını düzenlemek için daha olumlu yöntemler geliştirmek yerine yiyecekleri kullanıyorlar. Duygusal nedenlerle fazla ya da az yemek anoreksiya ya da aşırı yeme gibi yeme bozukluklarının gelişiminde önemli rol oynayabilir." diyor. Araştırmacılar için bu tür eğilimlerin nasıl ortaya çıktığını anlamak hayati, çünkü bunları nasıl engelleyecekleri ya da değiştirecekleri ve bir sonraki araştırmada nereye odaklanmaları gerektiği konusunda fikir veriyor.

Araştırmada İngiltere'de yaşayan 4 yaşındaki 398 ikiz çocuk incelenmiş. İkiz çocukların yarısı obez ebeveynlerin çocukları arasından seçilmiş. Çocukların diğer yarısı ise sağlıklı kiloda olan ailelerden seçilmiş. Ebeveynlerden çocuklarının yeme alışkanlıkları ve duygusal yemeye eğilimleri konusunda araştırmacıları bilgilendirmeleri istenmiş. Çocukların sinirli ya da üzgün olduklarında daha fazla ya da daha az yemek yiyip yemediklerinin takip edilmesi istenmiş.

İkizlerin duygusal yeme alışkanlıklarıyla birlikte anket verilerini karşılaştıran araştırmacılar, tek yumurta veya çift yumurta olsun ya da olmasın ikizler arasında çok az davranış farkı olduğunu gözlemlemişler. Bu da araştırmacıları, genlerden ziyade çocukların yetiştikleri ortamın daha önemli olduğu sonucunu düşünmeye itmiş. Araştırmacılar, duygusal değişim kaynaklı yeme alışkanlığının ömür boyunca sürebileceğine de dikkat çekiyor. Genlerle aktarılmasa da, araştırmacılar bir çocuğu sakinleştirmek ya da ödül veya ceza olarak yiyecekleri kullanmanın bir jenerasyondan diğerine aktarılabileceğine dikkat çekiyor.

Kaynak: BBC Türkçe